Akþamlar gibi yorgunum, Geceler gibi yitik. Tut ki, Gözyaþý dolu bir denizim, Bir okyanusum. Tut ki, Akarsularým kaynaktan kurumuþ Sularým bitik.
Özlemin, Kahrdediyor beni, Yerden yere vuruyor. Hasret fýrtýnalarý eserken yüreðimde, Yokluðunla bir yaþ daha çöküp, Sensizliðe, Yokluðuna aðlýyorum umutsuzca.
Bütün hüzünler kapý komþum oldu, Bütün acýlar tanýdýk... Ne kadar sürecek bu özlem, Yýkýlmýþlýðýmla gecelerin aðlayýþlarý Ve sonsuza uzanan Yitik düþlerim...
Erzincan - 1980
Sosyal Medyada Paylaşın:
beroksel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.