Eylülün hazaný barýnýyor kýyýlarýmda
Git dememe aldýrýþ etmeden
Yüzsüz ve tatsýzca
Kalma çabalarým her adýmda bir kez daha
Kýrbaçlanarak
Kan revan içinde kalýyor...
Þimdi ki yaþým! Sonrasýný sormayýn
Yönünü kaybetti yitirdiði hayalleriyle
Mutluluk öyle kýsa geliyor ki
Bir parmak bal çalýyor griliðime
Devamý olmayan hikayeler ekliyorum
Sayfalarýma, her gün biraz daha...
Ve mendil yetiþmiyor çocukluk umutlarýma
Yarýsý eksik, yarasý derin
Birde sensizlik eklenmesin diye üstüme
Bunca dualarým cevapsýz kalýyor
Susuyor kalbim ansýz aðlamalarýmla
Her günde biraz daha sen kokacaðým...
YASEMÝN ÞEN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.