Gecenin son þiiri loþ kaðýttan savrulan, Ýçinde bin bir kaygý dýþýnda bin bir korku. Bu ölüm bu sessizlik od misali kavrulan, Vicdan mahkemesini alevlendiren sorgu.
Baksana hiç ýþýk yok sanki zifir karanlýk, Etrafýnda toplanmýþ nice nice veballer. Öylesine çaresiz öylesine bir anlýk, Eþlik ediyor ona kurtuluþ dolu haller.
Yeniden doðmak þimdi hâkikâtin faslýnda, Ruhunun hesap veren yanýdýr asi benlik. Sýkýþmýþ bir köþeye kahýr dolu aslýnda, Ve dirilmeye hazýr kýyametti, nihayet!
Benliðiyle yüzleþip her dem tadarcasýna, Doðruluða doðruluk, erdem katarcasýna.
Ýlker Tokgöz
Sosyal Medyada Paylaşın:
İlker Tokgöz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.