Sobanýn baþýnda deðilim Oyuncaklarým bile yok Kimsesiz büyüdüm anasýz babasýz Karanlýkta kaldým korkudan yüzümü örter oldum Üþüdüm kimse yanýmda olmayýnca Çoðu zaman sýcak bir yuvayý hayal ederdim Hep ezberimde olan Çok aðladým canýmýn acýsýnda Uyku girmiyordu gözlerime Kimse fark etmiyordu hala beni Dinmedi hiç gözyaþlarým Alýþamadým çektiðim ýzdýraplara Ayaklarým yalýndý pantolonum sökük Yüzümde çizgiler bile vardý Ýnsanlýk seyirci ruhsuz duygusuzdu bana karþý Çünkü sokak çoçuðuydum Aslýnda taþýnmasý çok zor yükler taþýyordum sýrtýmda Ama itip kakýlýyordum her seferinde
Sosyal Medyada Paylaşın:
yaprak18 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.