bacasý tütmeyen bir evi düþünüyorum Ýçinde seni Merdivenleri dik, terasý keyifsiz Duvarlarý kir pas içinde Ýki oda, bir yatak Gecelerimi ellerine býrakýþým Terminale bakan gözyaþlarý Seni özleyiþim... Nasýl geçti yangýnlar, kavgalar Kim devirdi mumlarý?
sobasý yanmayan evimi düþünüyorum Ýçinde seni... Özlemiyorum Bir tek düþünüyorum Çocuk seslerini sýkýþtýrdýðýmýz þarkýlarý Kadýn olmaya öykünmeyi Seni.. Beni... Ýsimleri... Maðaralara girip seni kýskanmalar kolum kanarken akþam oluþu Nasýl geçti o sancýlar portakal kabuðundan, hayret
Bizim olmayan bir evi düþünüyoum Duvarlarýnda baþka kadýnlar Kimisi eþarplý Kimisinin gözleri çekik Kimisi anne olmuþ Ama hepsi çýplak Songüller,Gönüller... Hepsi çýplak benden öte Bana yer kalmayýþý Gecelerimi ellerinde söndürmem Düþünüyorum ya seni, öyle deðil, aþktan deðil Ýhanetten...!
Bir adamla tanýþtým sevgili Baktým... Hani kafeste kuþ daha kýymetliydi ya benden Açtým kafesin kapýsýný Uçmadý fýstýk..
16.07.2010
Nasýlda eksiliyorduk çoðalmak varken birlikte..
melisaiclal
Sosyal Medyada Paylaşın:
melisaiclal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.