Bütün gün evdeyim, hayat pencereden gülümsüyor bana,
Sessizce bakýyorum, bazen ben gülümseyebiliyorum ona,
Karþýlýklý bu iletiþim yetmediðinde ise balkona çýkýyorum,
Oradan bahçedeki sevimli kedi yavrularýna bakýyorum...
Hayatý onlarýn patilerinde görüyorum, afacan bakýþlarýnda,
Koþarken dönüp yakalamaya çalýþtýklarý kuyruklarýnda,
Annelerinin süt üretmek için uðraþtýðý olgun bedeninde,
Bu hengame içinde kaybolup gittikleri oyun bahçelerinde...
Hayat bizim içimizde aslýnda, oradan bakýyor dünya aleme,
Muziplik yapmak istediðinde ise çelme takýyor bazen bize,
Gülmeyi seviyoruz, biz de takýyoruz o çelmeyi kendimize,
Düþmekle kalkmak arasýndayken gülüyoruz acýyan bedene...
Ýftar vakti geldi, okundu ezan-ý Muhammed Mekke þehrinde,
Binlerce mümin oturup orucunu açtý Kabe’nin gölgesinde,
O gölge ki izindeki müminler cennet ehli yakýnýnda gezinir,
Dönüp geldiklerinde yine günlerini ayný özlem içinde geçirir...
Hayat orada ve burada, nefes alýnan her yerde geziniyor,
O nefes bittiðinde baþka alemde var olmaya devam ediyor,
Bir böcek de olabilir, bahçede oynamayý sürdüren kediler de,
Hepimiz ayný yoldayýz, þimdi de olabilir bu baþka bir gün de...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.