/yüzüne açtým ilk gözlerimi kimim, kimsem sen sen de gidersen!/
neden bu zaman hep bize eþkiya sular neden bu kadar kan kokar annem bir adam oturur sen tanýr mýsýn bir adam nefes borumda bekler durur ayrýlmaný usulca koynumdan
biri çekti dilimden türkülerimi bir diðeri babamý götürürken o sabah nasýl ayrýlýr ki korku miðfer delen kurþunlarýn muhattabý kulaktan ve güneþ doðudan doðdukça annem nasýl ayrýlýr söyle yürekten ümit
birer ot olalým isterdim diþi bir kuþun aðzýnda yuvaya taþýnan hani saraylar var demiþtin kapýlarý dev gibi bir rüya gördüm dün gece dev gibiydim anne ve kapýlar küçücüktü artýk boþ kovan toplamak yok söz veriyorum yeter ki sen ölme anne
hayat; çitlere kazýdýðým adýndý aslen alnýma yazýlmýþ kader gibi dursa da tahtadan tüfeðimi kýrdým az önce
ne olur
ne olur
ne olur ölme anne
gri gölge ( Filiz Yüksel )
Sosyal Medyada Paylaşın:
gri gölge Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.