Kimdin?

hüznünü savurmaya çalýþýyorum denizim..
bulutlarýný daðýtmaya..
çünkü senin yüreðin güneþ
aydýnlatmalý etrafý
ýþýl ýþýl
ve sýmsýcak
gör ki; ne bekleyenler var..
bir toz bulutuna esir edemem seni
elma yanak yüzünü balçýkla örttüremem
sen doðmalýsýn her sabah
her kuþluk vakti vurmalýsýn pencerelere
duygu dolu yüreklere dolmalýsýn
senin ateþin ýsýtacak üþüyen elleri
senin alevin yakacak ayaz yanýðý yüzleri
ve sen saracaksýn yalnýzlýktan titreyen tenleri
unutma...beklenen sensin, özlenen sen
uzak durma
esirgeme yüreðini kimseden
çünkü sen denizsin
deniz kadar derin
deniz kadar sonsuz sevgin
ancak senin avuttuðun çocuklar uyur
senin emzirdiðin bebekler büyür
senin dokunduðun çiçekler açar ancak
elinde tuttuðun güller kokusunu yayar
gökte güneþ
yerde denizsin sen…
mutsuzluðun nemi dahi üzerine deðsin istemem
derken sen
gözlerim, biriktirdiðin yaðmur bulutlarýndan
habersiz
alev saçardý aþkýndan.
dünyamý karanlýklara býrakýp gittiðinde ise
düþündüm
benim sevdiðim kimdi?
bir zalimi mi sevmiþtim bilmeden.
kimdin, hangi sen gerçekti?
sen, gerçek miydin?
Bilemedim.
oysaki, ben bendim.
kendi acýmasýzlýðýna bile olsa
teslim etmek seni
istemem
Soruyorum yeniden
Ya sen?
Sosyal Medyada Paylaşın: