hayatýma giren en güzel varlýksýn sen
ve en zor günüde yüzümü güldürensin
kahramanýmsýn yaralarýmý sarabilen
ve ömürsün kýsacýk hayatýma sonsuzlugu getiren
aþksýn aþka susadýgým çöllerde
içimde çaðlayan hayalsin
gözlerimden akan özlemsin
hasret oldu adýn içimin kör kuyularýnda
zamansýz gidiþin ve dörtbir yanda seni arayýþlarým
dünümü günümü kapladý yoklugundaKÝ girdabým
yoksullugumun açlýgýydý yok oluþlarýn
varlýðým
biranda girdin hayatýma
ne sorgum oldu ne sualim sana
izin verdim her aldýðýn her kýrdýgýn duyguma
ellerin ellerim gözlerin gözlerim ve ruhun bedenim oldu zamanla
vazgeçmek kelimesini sen çýkardýn sözcüklerimin içinden
kelimelerime bile sen þekil verdin
gün geldi benim yerime cümlelerimi tamamladýn büyük bir ustalýkla
anladýmki bir bütündük aslýnda
bizdik kocaman engel olunamayan
bizdik imrenilen ve hergün birbirimize imrenen
bizdik aþký en güzel betimleyen
yürüyüþüm bile deðiþti senle
uzun saçlý umutsuz bakýslý kýz cocuguydum sana geldigimde
þimdiyse dimdik yürüyorum caddelerde
birkere tutun ya ellerimi sýmsýký ve kaldýrdýn hayata beni
ogünden beri senin için sert adým attým hayata
düþmedim kanamadý dizlerim
kanasa ne farkeder sen melfemdin
sendin özlem
sendin hasret
sendin aþk
ve
sendin suskunluk sebeplerim
ogün bugündür güçlüyüm ben
sýrtýmý kocaman bir aþka dayadým
içimdeki kelebeklerimi umutlara saldým
birtek benim ölümsüz kelebeklerim
birtek benimdi bitmeyen hayallerim
ve þimdi gerçeksin
en büyük hayalim umutlarýmýn esaretini alan sendin
aþk sendin...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.