kursağımda acılarla yüzüm e yılların dilencileri kuruldu
faruk tabak
kursağımda acılarla yüzüm e yılların dilencileri kuruldu
iþte sabah oldu,sabah oldu
kursaðýmda acýlarla yüzüme dilenci elleri vurdu yüzyýllýk açlýðý
kulaðýmý saðýr etti
balýkçý aðlarýna takýldým þafak sökerken
çocuk þarkýlarýna uyandým saat 5’te erken
evlendirilmiþ çocuklar erken yaþlanýrken
duvarlara van gogh tablolarý aradým
eski antika çerçevelere resmimizi
yokluðumu ulu bir çýnar gibi özledim
ýhlamur kokmayan saat 5.30’larý
banklarda yatan bir baþýna yalnýzlarý
yaban kazlarýný özledim
yeþil bereli kartal bakýþlý heybetli avluda
tütün sarýþlarýný özledim sakolarýný
cakalarýný
fiyakalarýný
at arabalarýný
yok çaresiz güzelliðin darma duman olacak
kabristan tüm bilgeliðimiz orda saklý
alýþamayacaðýz bir türlü bizi tutan bu kalabalýk yorgunluða
durgun kimsesizliðimiz yol boyunca takýlacak dev cüssemize
hissemize hisseli harikalar kumpanyasý
kampanyasý bitmiþ insan manzaralarý
italyan otel’i tarihime tanýkken 20’li yaþlarýmda
kaþlarýmdan süzülen eminönü kuþlarý
dolacak mýsýr çarþýsý hüznümle
sultanahmet’te uzanacaðým boylu boyunca
turistler otellerine götürecekler beni
güleceðim onlarla
onlar anlamayacak
sebebimi
ne de çok isimsiz kahramanlar
alnýmda çiçeklerle mutluyum der gibi
kaçamak telaþým týraþýmda
enselenmiþ
daha çok þeyler söylemek geçsede
köþeyi dönerken þehrin ilk ýþýklarýnda
sahipsiz ölüler
gülümsüyorlar bana
yakýn anlamý var havada
yýkýn duvarlarý
tarihin gözlerinde
çözümsüz duruyor þimdi aðaçlarý
leyleksiz kaldýrým taþlarý
bir düzine korku ve seramik
kendi boyutuna hasret
peki neden bu gereksiz
çalýmlar
koþarken üstüme kanatlarý
açlarý doyururken yutarken zehir kalabalýðý
atarken karþý kýyýda umursmazcasýna
sigarasýný yakan kadýn
aslýnda yakmýþ tüm yaþlýlýðýný hayatýnýn
son kerteye varmadan usanmýþ
uslanmýþ görünmüyor yýllar
gözümde tüterken
acýlar
üniversitede okuyor
oðlu ve iki kýzý var
oðlu bu sene profesör olmuþ
bir kýzý doçentliðe hazýrlanýyor
dðeri asistan olmuþ
sýrada dekan olma
sonra rektör olma hayali var
var þu dünyada daha ne kadar hayata çelimsiz insanlar
yollar uzayýp
giderken
kalbimiz
tüm bu sevinçlere
mutluluða aykýrý gelirken
çocuk resimleri dolu
bir deftere þiirler yazarken
saat sabahýn 6:30’unda
bayide gazete bulamazken
bari kedilere süt alayým
o vardýr evde
herkes mýþýl mýþýl uyurken
yola çýktý kafile
nafile artýk
abbas yolcu
hoþçakal
dalgakýranla birlikte
dalgalarý sayarken
hoþçakal abbas
dostça kal
ozan,2010 eylül
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.