Ne hayallerle girmiþlerdi oysa
Bir zamanlar dünya evine
Aradan geçen uzun yýllar içinde
Kaybolup gittiler duygu dehlizinde
Onlarý bir arada tutan mecburiyetlerinde
Mutlu deðildi aslýnda her ikisi de
Bu nasýl bir kaderdi ki böyle
Kesiþmiþti yollarý bir þekilde
Ýki yabancý gibiydiler ayný evin içinde
Nasýl gelmiþlerdi kim bilir bu hale
Dokunamýyorlardý birbirlerinin yüreklerine
O zifiri gecelerde
Çekiliyorlardý sessizce köþelerine
Bakmaz olmuþlardý
Birbirlerinin gözlerine bile
Hasret kalmýþlardý gönülden gönüle
Bir güzel muhabbete
Kývranýyorlardý yalnýzlýðýn pençesinde
Kalan son ümitlerini de
Serdiler güneþe
Bulut bulut gözlerinde
Yaþlar yaðmur olmuþ
Akýyordu yerlere
Umutsuz ve de çaresizce
Ýki kiþilik yalnýzlýðýn cenderesinde
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.