Sen hiç böyle degildin!
Bu suskunlugun düþündürüyor beni
Sanki biþeyler gizler gibisin
Sen benim yýldýzýmdýn ya,artýk o eski parlaklýgýndan eser yok
Kelimelerim kifayetsiz sanki
Sende anlam teþkil etmiyor
Susuyorsun!
Cevap vermeye gücün yok
Zaman zaman korkutuyorsun beni
Artýk varlýgým ýsýtmýyormuþ gibi
Hep sovuk ve ýssýzsýn
O eski neþenden eser yok
Sanki gözlerin gözlerimle saklambaç oynuyor
Kökleri çürütülmüþ bir agacýn yapraklarý gibi rengin sararmýþ
Biþeyler söylemek istiyorsun ama
Kelimeler bogazýnda dügümleniyor
Küregi olmayan bir sandal misali salývermiþsin kendini açýk denize
Sonunu düþünmeden...
Ve yanlýz
Birer birer denize atýyorsun duygularýný sonra yaþanmýþ onca güzel anýlarý
Ve elinde bir hançer!
Düþmaný karþýsýnda bir savaþçý gibi
Üst üste defalarca saplýyorsun hançerini
Ve aþkýmýzý öldürüyorsun.
Geriye asla dönemeyecegin bir meçhule dogru savruluyorsun
Ellerin kanrevan içinde
Yüzünde bir suçluluk ifadesi
Gel gitler içindesin,kendi içinde çýrpýnýyorsun
Ve sen gidiyorsun
Geride býraktýgýn ise içi boþ kýrýk bir çerçeve.
ÝBRAHÝM SÜREL
02.09.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.