Ne söylemek lazım, susturandır gönül sızım!

Söyleyemiyorum, bilmem ki niye direniyorum...
Ruhumu serinletemiyorum, kalbime söz geçiremiyorum, an bean kimi bekliyorum
Nefes bitiyor, yüreðim titriyor, gözlerimin yaþý dinmiyor, avdet etmem gecikiyor
Sabretmem yetmiyor, kanaati nefeslenmem kesmiyor, niye umudum filizleniyor


Yýllardýr dilerim, kuytu köþemde beklerim...
Sinemin senasýna kefilim, dilimin lahzasýnden eminim, gönlüm için edebi isterim
Hazzýn hücresinde, keyfiyetin bizar býrakan lehçesinde, þayet umut etmek bu ise
Hali melelimle dertleþirim, bahtým için ya sabýr derim, umman için neler söylerim



Yüreðimin ýssýz çeperlerinde, derinlik ali perde...
Hüzün var her yerinde, bir hicran deminde, yalnýzlýk aþikar imiþ makus talihimde
Þimdi elem sinemin her payesinde, efkar dinmiyor içimde, derdim var bilmesende
Ýþte göçüyorum yadellerde, dizlerim çekmiyor iyi dinle, kabir sancýsýdýr yüreðimde



Bakýyorum, mahzun penceremden, ümit var iken...
Artýk belli bir yolun yolcusuyken, hücrenin bendindi inlerken, sabrý nefeslenirken
Ses yok, ahenk sanki sinemi daðlayan bir ok, artýk beklentiler içinde karným tok
Yol yordamsýz, insan hatasýz, kalp yarsýz, ruh insicamýnda baþlýyor ruhsatsýz þok


Ey gül-ü nihal, vicdan yadýnda ülfetli yar...
Aklýn cenahýnda, idrakin ilgasýnda, nefsin nizama muhtaç aðýdýnda elbet diken var
Çile nefesle baþlar, hüzün ezgisi ninniyle yüreðe akar,kan damarda durmaz çýkar
Kader niye esrarýyla en ulvi bir bahar, aþk ruhumu meftun eden ilkbahar söyle yar



Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın: