BUGÜN

bugün yataðýmdan kalktým
saðanak yaðmur yaðýyordu dýþarda
pençeremin kenarýnda oturmuþ setrediyordum
buhulanmýþtý camým
ve her köþesine seni yazýyordum
bugün üþüyordum sen yoksun diye
ve gözyaþýmý akýtýyordum yazdýðým her þiire
sen yoksun diye gebe kalmýþtým hüzünlü sonbahar akþamýna
zaman yitirmiþti hercahilliðini
sokaklar daha bi sessizdi
bugün farklýydý sen yoksun diye
dakikalarým saatlerim birbirine uymuyordu
oysa daha dün seviþiyorduk aðacýn gölgesinde oturmuþ
ama bugün herþey yarým kaldý
bugün karýþtý bütün dengem
artýk baharýda görmüyorum ýþýðým sen olmayýnca
bugün belkide kaçamak aþklar peþinde koþuyordun sen
ama benim yüreðim seni unutamadý
belkide bir sefil rüzgara kapýlýp gideceðim
bugün hiç olmadýk biþey yapýp senide sürükleyeceðim peþimden
sen yoksun diye herþeyi kalbime saplayacaðým bir hançer gibi
ve kan damlayacak yürüdüðüm yolda
ve oracýkta son bulacaðým
ve iþte o zaman cesedime sarýlacaksýn beni affet diye
ama seni çoktan affettiðimi bilmeyeceksin
ELVEDA
Sosyal Medyada Paylaşın: