Ebul Vefa
Ey Vefa ben yaðmurlar yaðmadan dönmeyeceðim
Sana sarýlmadan ölmeyeceðim Ey Ebul Vefa
Ben ancak yaðmurlarýn yaðdýðý zamanlarda
Yaþýyorum bir bulutun içinde
Þimþekler çakmadan sönmeyeceðim
Senin dualarýný gözleyeceðim
Bulutlar yüzüm ve demir iskeleti karyolamýn
Þimdi buralarda havalar beyaz
Saliha bahçede köpekler avaz avaz
Bana ne zaman gideceksin diye haykýrýyorlar
Beni sayýklýyor kapý diplerinde periler
Zaten hayallerimi bembeyaz kefenlediler
Ey Vefa bilmiyorum ne kadar kalan zamaným
Yaðmurlarý bekliyorum sana dönmek için Nisana kadar
Güneþi atlatýp sana uzanmak
Sana sarýlmak ne zordur benim için
Senden ayrýlmak kadar zor
Sen de beni bekliyorsundur gözlerin yollarda asýlý
Bulutlarý seyrediyormusun?
Bak içlerinde ne acýlar saklýymýþ bilmiyormuþuz
Dýþardan belli olmuyor içimizdeki yaralar
Duyulmuyor kopan fýrtýnalarý kalbimizin
O kadar bakýp göremiyormuþuz
Ben ziyadesiyle mahçubum sana karþý
Sana bakmak bile bana ne büyük nimettir
Senin olduðun dünyada yaþamak
Ellerinden su içmek kadar sana yakýn olmak
Gözlerinden gülücükleri alýp içime çekmek
Sana "ne kadar sevdiðimi " söyledim mi
Söyleyemedim biliyorum
Dillerim lal oldu konuþamadým
Bana bir hal oldu
Yaðmurlar yaðmadan dönmeyeceðim
Sana sevdiðimi söylemeyeceðim
Sana sarýlmadan ölmeyeceðim
Ah Ebul Vefa...
Sana sarýlmadan bu hastaneden
Bulutlara dönmeyeceðim
Yaðmur olup ölmeyeceðim
Seni koklamadan gitmeyceðim
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.