Kandýrmýþ o beyaz bildiðimiz bulutlar güneþi Kararmýþ ve dökmüþler içlerindeki nefreti Benim canýmý acýtan belki bulutlarýn nefreti belkide nefret deðil nefretin kefeni
Düþtü yine hayallerim umut zindanlarýna Bu sefer öyle bir düþtüki hiç kalkmayacak gibi Bu son þafak sanki kandý güneþ bulutlara Hemde öyle bir kandýki hiç açmayacak gibi
Artýk düþmem düþtüðüm derin çukurlara Artýk çaðýrmam her düþtüðümde yardýmýma Çünkü alýþtým artýk sebepsiz ayrýlýklara Çünkü küsmüþ artýk güneþ bulutlara...
Güneþ sevmiþti oysa bulutlarý Teslim etmiþti kendini sevgisine Bulutlarmý suçlu þimdi deðer bilmedikleri için Yoksa güneþmi þüphesiz sevdiði için
Saygýlarýmla Suat Alkan Yücel Sosyal Medyada Paylaşın:
Suat.Yucel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.