EY ATAM.(ŞİKAYET.)

Gökyüzünü sardý, bir kara bulut.
Bu millet çaresiz, kalmadý umut.
Geçim gailesi, sardý bacayý.
Terk etti kadýnlar, evi kocayý.

Hainler kudurdu, can alýyor can.
Þehirlere indi, bölücü daðdan.
Ýmralý da mahkûm, örgütün baþý.
Öldürdüler bunlar, kýrk bin yurttaþý.

Can güvenliði yok, çarþý pazarda.
Silivri lebalep, hapis yazarda.
Millet endekslendi, ana yasaya.
Gerçeði araþtýr, gelme tufaya.

Çok nutuk dinledik, sekiz yýl bitti.
Tahammül sýnýrý, aþtý da geçti.
Ezilen fakir halk, açlýk baþladý.
Hak hukuk deyeni, polis copladý.

Yan yandaþ kollayýp, zengin oldular.
A dan z ye kadar, vergi saldýlar.
Sattýlar savdýlar, kalmadý düzen.
Her tarafta iþsiz, doldu boþ gezen.

Ýþçi memur çiftçi, isyan ediyor.
Oynattý bu millet, hale gülüyor.
En maðrur emekli, aç geziyor aç.
Fitreye zekâta, ettiler muhtaç.

Bir daha kazansa, halimiz duman.
Cülus daðýtacak, verecek ferman.
Baþýnda kavukla, ipekten kaftan.
Destek bekliyorlar, bu yoksul halktan.

Ey atam halimiz, iþte böyledir.
Memleket þairi, böyle söyletir.
Hak hukuk adalet, bunlar kitapta.
Yalan nutuklarla, hepsi hitapta.

Türkmendaðlý derki, mühür elinde.
Palavraya kanma, hepsi dilinde.
Ülke istikbali, senin oyunda.
Devþirme bulunmaz, Türk ün soyunda.
HÝLMÝ CAN.
14.AÐUSTOS.2010.
(2843)

Sosyal Medyada Paylaşın: