yurt sözlüğü /
/
gül kokulu yurdum
küflü avuçlarýnda sakladýðýn umudun
dilinden vuruldum./1 /1 dokundukça, bir isli lamba gibi kararan bahtýna,
gül (d)okunur kahve kokulu gözlerinde.
öptüðüm o altýn kaplamalý ayarsýz ömründen,
parçalanmýþ gül/üþün düþer gözden çýkarýlmýþ çehrene.
bilir misin yurdum
seni bir gül gibi koklarken
kalbimden vuruldum./2 mavi gülüþlü yarýnlarýna ,
Van Gölü’nde boðdurulan düþlerimi yýkadým.
faili meçhul sabahlarýna,
Batman’da intihara savrulan son gül(ü/þüm)ü uzattým.
avuçlarýnda geleceði vurulan, boynu bükük Diyadin,
ölüme göz kýrpýyor uzakta, sanki düþleri çalýnmýþ bir gelin.
bilir misin yurdum
seni bir kaçak tütün gibi sararken
kollarýmdan vuruldum./3 solgun bir bulutun kucaðýna uzanýrken,
maviyi siyaha bölmüþüm.
ekmeðimi beyaza dilimlerken,
son intihar çiçeðiyle sofraya oturmuþum.
ve barut kokan kaldýrýmlarýnda kendimi þiire sunarken,
bir kaçak namlunun yaka numarasýyla vurulmuþum.
bilir misin yurdum
unutulmuþ sözcüklerin dilinden haykýrýrken
sesimden vuruldum./4 dudaklarýnda acý bir þarký gibi tekrarlanan, Kürt çiçeðin düþüne,
bir Türk gülün yaslý sabahlarý üþür göðsünde.
zamanýn ipsiz ve sahipsiz dilinden,
sýnýrlar çizilmiþ sevda dolu gözlerine.
uzatýrken sana ,kayýp düþlü çocuklar ellerini,
mayýnlarýn eþkýya gölgeleri düþer tenlerine.
notasý çalýnmýþ bir türkü söylenirken kanatlarýnda,
siyaha teslim edilmiþ sesin düþer köylerin üstüne.
bilir misin yurdum
sana avuçlarýmda zap suyunu akýtýrken
dudaklarýmdan vuruldum./5 Aðrý’nýn aðrýlarýna þimdi kim aðlar
Konya’nýn yasýný kim tutar
Dicle’nin hüznü yakarken bedenini
caddelere sürülür Kýzýlýrmak’ýn alevi
gel hele yamacýma, gel !
gel ey bedeni þarapnel desenli yurdum
bunlar kimden kaldý bize miras…
gel hele kurban uzat ellerini, Karadeniz dalgalarý
Süphan’ýn karlarýyla konuþsun biraz.
bilir misin yurdum
seni bir türkü gibi söylerken
sazýmdan vuruldum./6 bir dilden çok,yaþama avucunu açar Ceylanlar,
sözcüklerini adý konmamýþ ölümlerden alarak.
tenine dokunurken anneler,
çöpçülerin süpürdüðü cinayetlere dokunur elleri.
mavi gülüþlü çocuklar, mayýn benekleriyle oynarken teninde,
son turna da intihar eder Van Gölü’nde.
avuçlarýmýza býrakýlan faili cinnetlerin, tutuþurken alev alev,
mevsimler tutuþur dilinde.
sana gelmek…
binlerce suyla yýkanan ateþe göz kýrpmadan sarýlmaktýr.
bilir misin yurdum
seni bir þiir gibi okurken
kitabýmdan vuruldum./7 uzakta …ta … uzakta…
saçlarýný zorba rüzgarlara savurur,
Lice bozkýrýnda bacýlar.
göðsünü kör beyinlerin namlusuna uzatýr,
toy delikanlýlar.
gözlerini en sefil yýldýza vurur,
elleri duada nineler.
Gözyaþlarý topraða dokunur
Yetmiþlik dedeler.
küflü beyinlerin vebaline baþkaldýrýr
süt kokulu bebeler…
bilir misin yurdum
düþümü esmer simasýna uzatýrken
boynumdan vuruldum./8 /2
bir dokunursam, gül (d)okunur o yaralý ruhuna.
bir kar tanesinin kucaðýnda yeniden halaya durmak,
uzanývermekmiþ boydan boya ta Ýpsala’dan Çaldýran’a.
yaþamak denen þey,
o kahve kokulu gözlerinle oturup hasbýhal etmekmiþ.
ve belki de bir cüzamlý ömrün bedenini,
sahipsiz bir gecenin dudaklarýnda
sualsiz ,plansýz ve soluksuzca
barut kokan adamlarýn kollarýnda çekip öpmektir doya doya.
bilir misin yurdum
seni bir yudum su gibi içerken
tam dokuz kez sýrtýmdan vuruldum./9
Fesih VURAL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.