Birgün çeker giderim senden çok uzaklara
Hayatýn rýhtýmýndayým, gemi çoktan hazýr
Bir daha dönmem ben bu çilekeþ sokaklara
Birgün çeker giderim, tayfalarým muntazýr
Kaç defa geri döndüm, içimdeki rýhtýmdan
Her gece vedâlaþtým dostlarýmla habersiz
Kaç defa feraðat ettim, tacým ile tahtýmdan
Her gece vedâlaþtým bedenimle hevessiz
Bu gidiþin dönüþü yok kararým karardýr
Veda da etmem geride kalan gölgelere
Varlýk deryasýnda mevcudat dalgalardýr
Aðýmý atmam hakikat varken si mgelere
Býktým ben ayrýlmaktan, hayale sarýlmaktan
Þu kalbimde, binlerce hicrân darbeleri var
Býktým ben, her gidenin peþinden aðlamaktan
Þu kalbimde, onlarýn viran türbeleri var
Âlemdeki herþey sanmaki yerinde sâbit
Benim aradýðým hiç deðiþmez bir hakikat
Her þeyden vazgeçerim onu bulduðum vakit
Þekva etmem üstüme çökse koca kâinat
Onu duydum içimde, vuslat þimdi bir anlýk
Gece çýkarým yola, beklemem bu sabahý
Dev gibi karþýma dikilse câmid karanlýk
Yýrtarým pare pare, bekletmem o Allah‘ý
Kýrýk kalbin vârisiyim bu fâni dünyada
Ruhuma batmýþ parçalarý, çýkaramadým
Bir hayalet gibiyim ben bu kýsa rüyada
Ete kemiðe bürünmeyi baþaramadým
Arkama hiç bakmadan gidiyorum bu gece
Yanýma aldýðým tek þey kalbimdeki iman
Çözülsün artýk varlýðýmdaki bu bilmece
Bunun tek anahtarý, galiba bu son liman
Bu gün ellerimle öldürdüm eski Soner‘i
Habbeyi kubbe yapmak artýk mazide kaldý
O, dünyayý elinde sallayan bir serseri
Gözlerini kapayýp sýr deryasýna daldý
Ruhumu gözyaþlarýmla yýkadým bu gece
Ayrýlmadan önceki bu son gusul abdestim
Yeter artýk gel! diyor hafif bir ses gizlice
Ayrýlýk vakti geldi, halatý çoktan kestim
Gidiyorum...
Dostlar…
Gölgeler…
Ve dünya
Soner Çaðatay 23: 26 / 28.4.2010