SENİN İLE BEN
zifir düþüncemin bahtý karasýndan,
dert ve acýlarýn arenasýndan,
kederle örülmüþ sancýlarýndan,
kurtuldum dünyada senin ile ben..
çýrýlçýplak gitti dündeki kabus,
ayaz kýþý ettim ebedi mahpus,
artýk yeter dedim kahpe felek sus,
ben beni bulmuþum senin ile ben..
aklým deli iken geri çaðýrdým,
yeter ulan yeter diye baðýrdým,
tam yere düþerken ayaða kalktým,
sevgimi bulmuþum senin ile ben..
pusularda kalýp yýlmadým yýlmam,
bir seni sevdim baþka tanýmam,
hep benim olsanda sana doyamam,
zaferi kazandým senin ile ben..
çilemi mezara gömdüm duasýz,
hüzünleri sattým hemde parasýz,
kara bahtý kovdum hiç acýmasýz,
cennetimi buldum senin ile ben..
YAVUZ SULTAN ÖZTÜRK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.