NE BANA KALMIŞ
Uyandým ansýzýn þafak sökerken
Karanlýk, yüzünü nur’a dönerken
Yüze yüze geldik sonuna derken
Baktým ki ne kuyruk ne dana kalmýþ.
Bir varmýþ bir yokmuþ, say ki masalmýþ.
Eyvah dedim eyvah müflise bakýn
Bu telaþ niye ki, neydi merakýn?
Senle mi gelecek evlerin barkýn
Bu dünya ne sana ne bana kalmýþ.
Nefsine uyanlar vay ki aldanmýþ.
Beyhude koþmuþum anladým þimdi
Þu ölü topraða can veren kimdi?
Gözetip kollayan hangi hekimdi?
De ki Süleyman’a Sultan’a kalmýþ
Hayat çelik çomak koca yalanmýþ.
Geldik gidiyoruz buysa aslolan
Çaðrýya uymakta vadesi dolan
Ölüm hak ve gerçek gerisi yalan
Nasipse yakasýz mintana kalmýþ
Yoldaþýn olacak yalnýz Kur’an’mýþ.
Masum ve tertemiz açtým gözümü
Günbegün kaybettim kendi özümü
Günaha gark olmuþ kirli yüzümü
Nuruyla yýkamak Allah’a kalmýþ.
Kurtuluþ ihlasla, aþkla yanmakmýþ.
Çanakkale 25/08/2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.