Daðlarýn Efe’sine
Korkunun kol gezdiði karlý daðlarýn gecelerinde,
Sen, þafaðý bekleyen korkusuz kahramandýn
Gözlerinden çakan þimþeðin parýltýsý;
Güneþ olurdu,
Bitmek bilmeyen gecelerin sabahlarýna...
Sen daðlara hükmederken;
Bir destan yaþadýn yýldýzlarýn ýþýðýnda...
Bir yandan ne güneþler battý
Yüreklerinde vatan sevgisi,
Baþkumandanlarýndan aldýklarý ölüm emri...
Ve yaradana kavuþma tutkusu
Gönül Uzay’ým
Estir gönlünde Bâd-ý Sabâ yý
Kitap sevgileri güle döndürür
Gönülden fetheder fakiri bayý
Yandýrýr yandýrýr küle döndürür...
Gönülü naðmelenen tele döndürür
Okumak güneþi ruha indirir
Ýnsaný sultanca ata bindirir
Cehaletin ocaðýný söndürür
Gönle hitap eden fermandýr kitap...
Vereme kansere dermandýr kitap...
TÜLAY *POLAT
EFELÝKTEN ETKÝLENEREK TORUNUMUN ADINI( UZAY EFE) KOYDUM ÝNÞALLAH EFELERÝN EFESÝ OLUR.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.