En iksirsiz duamla yakarýyorum Sesimi bulut siyahlýðýna gark eden Uzun ve yýlgýn dinlencelerime
Öteden beri Öte den beri ye atýlmýþ Bir öte beri gibi duran kalbimi Aþkýn sarraf zarafetine terk ediyorum
Ellerim dokunduðu her þeyden Yüzüm dönüþtüðü her zeminden çark ediyor Eþyanýn doðal eleniþine doðru
Her yýkýntýda kollarým kesilip Her selde ciðerlerim suyla dolup Bir enkaza dönüþürken
Ay gecemin siyah yüzündeyken Kanarken kýsa kemiklerim Zamana ölüme ve tanrýya doðru Yüzümü eksik yarým bir þifaya Sesimi dolgun bulutlara yüklüyorum ki Ýnzalden payýma af düþsün Bir anlama bürünsün aþk-ý güzâfým
Gece kokulu adamlarýn Çökük kýrçýl yüzlerinden Ezgiler derlemeyi bilir çünkü Ayaðý suskuyla baðlý esaretim
Bir de kadýnlar görseydi Ayýn sabahtan âr ediþini Denizin þifasýz maviliðine Dökülüþünü yýldýzlarýn
Bir de çocuklar bilseydi Hayat tek bir düzlem üzre akýp gitmekte Ve sersefil bir ihtiyaçla baðlýdýr her anne Gözyaþýna
Bir de biz bilseydik Gecenin Tarumar bir endiþeden ibaret olmadýðýný Ýklimler deviren bir fetih Bir yakamoz kokusu olduðunu ardý ardýna
Ak yüzünde sabahýn Kýsýk sesli bir cücedir artýk Nemden ve iþtahtan kesilmiþ Kuruyup çöle dönmüþ keder
Ve þimdi aðlamak Yaslanýp yas tepelerine Yaslanmak zamaný ki Tüm ýþýklar suya kavuþsun Tüm þarkýlar Zafer marþlarýna
Kalbimi suya çiziyorum En tuzlu bakýþýna nakþ ile
Kalbimi Bir erkek haykýrýþýn tuvaline Bir inleyiþin ince zarýna Iþýðýn aþka dönüþtüðü O girift zemine çiziyorum
Uzak sesler kesilsin Artýk yarým yamalak bir söylevdir Elimizden hücrelerimize dökülen huruf
Ve andolsun melek kanatlarýna ki Ben tanrýnýn nefesiyim Benim de babamdýr Habil’in babasý Hüznüm annemin kalbinden tevarüs Kýlcallarýma kadar direniyorum Zamanda eskimekten Akþamýn vedasýna Passýz þarkýlar sunmaktan kaçýnýyorum Vukû-u gayr-i kabil bir cinayetim zira Habil’in babasýdýr benim de babam
Andolsun yerin çatlayan zeminine ki Ben kuruyup çöle dönüþene dek Gökte ay çizimleri kadar mavi Yerde arz resimleri kadar yeþil Suda saydam bir geçirgenlik kadar þeffaf Olana dek