Sen þerefli, mükemmel,
En akýllý varlýktýn.
Nasýl oldu da bilmem
Ýnsan olmaktan çýktýn.
Hýrs bürüdü gözünü,
Unutup basireti,
Yitirdin fazileti.
Çýkarlar etrafýnda çok basit pervanesin,
Ýnsan mýsýn bilmem ki, acaba nesin?
Ýnsan gibi yaþamak,
Güzelden yana olmak,
Çok zor muydu bu kadar?
Zehir ettin hayatý
Güzelim tabiatta.
Ne bulursun bilmem ki,
Kör olasý inatta.
Birazcýk gözünü aç,
Binlerce mahlûkatta
Yalnýzca bir tanesin,
Ýnsan mýsýn bilmem ki acaba nesin?
Ýyi olan ne varsa
Seni görüp kaçmakta,
Hasletler birer birer
Buharlaþýp uçmakta.
Ne tabiatta kaldý,
Ne de insanda denge.
Yetmedi mi yýkýmýn,
Hala mý biganesin?
Ýnsan mýsýn bilmem ki, acaba nesin?
Hüküm sürer karmaþa,
Kan, gözyaþý sel oldu,
Soluk veren ormanlar
Görmez misin çöl oldu?
Yandý, yandý yürekler
Savrulan bir kül oldu.
Arþa yükseldi feryat,
Yitirdin saðduyunu.
Bindiði dalý kesen
Eþsiz bir divanesin,
Ýnsan mýsýn bilmem ki, acaba nesin?
Artýk yeter bu zulüm
Hakký hukuku taný!
Her yolun sonu ölüm
Görmüyor mu gözlerin
Mezarlarda yataný?
Nedir bu çýlgýnlýðýn
Yedi baþlý canavar!
Birkaç günlük dünyada
Gönül yýkacak ne var?
Kibir yüklü halinle,
Maðrur bir viranesin,
Ýnsan mýsýn bilmem ki, acaba nesin?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.