sen yokken yollar ýzdýrap oluyor sevgilim
sessizliði dost edindim
sen gittin gideli ben konusmayý birtürlü beceremedim..
sadece dinledim herkez konustu ben dinledim
ne alsancagý sevdim ne denizi günesi
sen gittiginden beri ben yanlýzlýga sarýlýp uyudum sevgilim
sen bilmedin...
sen bilmedin gözümdeki yaþý içimdeki kýþý
gittin ..sadece el salladýn bana bir otobüsün camýndan
gittin.. ben gitme diye haykýrsamda sen gittin
yýllarýmý aldý sevgin yýllarýmý verdim huzuruna
ve birgün ansýzýn yapayanlýz koydun beni
sen bilmedin ..
ben sensizken hep hayalinle uyudum sevgilim
sarýldým bir hayalle ve koku aradým bos yataklarda
belki rüzgar getirir bahar kokunu ayaz aksamlarda
bir yaz günü üþüdüm sevgilim sen yine bilmedin...
her sesini duydugumda içim aktý bilmedin ellerini tutan ellerim kanadý bilmedin
ben sen yokken sustum ve sen bilmedin
bilme sevgilim
caným yansada duyma cýglýklarýmý duyma yakarýþýmý
alýþmamýsým sensiz sabahlara
sanki güneþ hiç dogmuyor yarýnlara
ne zaman gelip kapýmý çalacaksýn apansýzca
ve ben sevinçten aglayacagým mutlulukla
sen yine getireceksin sabahlarýma güneþi
kokunu getireceksin aYAZ Akþamlarda..
þafak:261
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.