Patikalý yollardý geldiðim… Okþanmamýþ kaldýrým kenarlarý gördüm en adi Ve ýslak bir çöp poþeti kadarlýktý yerler… Adýmlarýma güç vermekten de güçtü seni unutabilmek… Issýzlýklara daldýðým yerlerde, adýný sayýklamaktan ibaretti, Aþktý yüreðim… Açtý sana…
Yaþam katmerli senelere bürünmüþçesine uzundu… Ve her sonrakinde, bir fazla özledim ben seni… Sarýlýrdým yokluðunun koynuna sýcacýk. Yaný baþýmdaymýþçasýna avutuyordum gecelerimi En yalnýzlýðýmda, en feci þeydi seni sevmek
Gecelerdi korktuðum en karanlýk… Üflenmiþ bir mum kadar acizdim kendimce. Bir el bekliyordum senden yana, ýþýðým olasýn diye… Beklemenin adiliðini de, bu anlarda öðrendim ben… Uzanýþlarýmda sakladým gecenin koynunda seni Bir sonraki sabahta, bir sonraki sendendi ümidim…
Yorucuydu çýktýðým yokuþlar… Her taþýn altýndan bir efsun bekler gibiydi gündüzlerim. Geçtiðin yollarda, isminin kokusunu takip eder gibiydim. Sahte yüzlerin, sahte gülücüklerine maruz kaldým limanýmda Hiç rastlayamadým senden gerçeðine bu yollarda…
Ýpe çekilmiþ yorgunluklarýmý sýrtladým kendime. Mayýþmýþ bedenimin içinde, daralýyordu ruhum sen yokken Her bir adýmda, bir adým kalýrcasýnaydý sana… Üþüyordum, titrek ellerimi açarken semaya. Aðzýmdan dökülen adýnla hafifliyordum Ve seni kendi halimde seviyordum…
Kavuþmak; bir hazan gibi buruklaþtýrýyordu her defasýnda. Ýlkbahara kadar gelmelerini ninni etmekti kendime yaþam. Susuz topraklarýn kuruluðunda saklýyordum yüreðimi… Ve sen tutunulasý zor bir suyun, berraklýðý kadar uzaktýn bana. Bir damlana hasret çeker gibi, inlemekti yokluðundaki halim. Susamaktý sana en içten…
Seni sevmek; sana kavuþmanýn umudunda gizliydi… Seni sevme; zor olasý tüm þeylerden daha zor bir þeydi…
_Sessiz Kalemin Sessiz Çýðlýklarý_ (AY. K) _
Sosyal Medyada Paylaşın:
Karakız-Anka Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.