Hep kýrýlgan zeminler üstüne kurdum dünyamý.... Huyummuydu, huysuzluðummuydu buna sebep? Baðýrmak isterken sustuðum, Aðlamak isterken güldüðüm, Haykýrmak isterken yuttuðum cümlerle dolu her yaným... ... Hayalimde hep birilerini býraktým bir yerlerde... Uyandýðýmda ya yerlerini bulamadým, Ya yüzlerini hatýrlamadým. Nedir bu içimdeki bu büyük boþluk? Nedir durmadan kanatan içimi? Nedir hep birþeyleri yarým býrakan bu his??? Eksik yaným nedir, Hep tamamlanmak için aradýðým ne...???
Sosyal Medyada Paylaşın:
asumahcemal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.