Kendi iç çöküþlerimi gebe yapýp;
huzuruna saldým
yalnýzlýðýn çift dikiþli sembolleriydi
ruhundaki kaypak yansýmalar..
okyanusuna daldýkça kanserli çýðlýklarý çýkardým dipten
huzurun minferi karanlýða tecavüz ederken;
elimde sigara,
ben sessiz masalýn ayyaþ þarkýcýsýný oynuyordum..
gördüðün bu yalnýzlýk mertebesinde;
kendi cinayetimi iþliyordum
sen giderken ardýndan ben gölgeni kýrýyordum
teker teker parçalara ayýrýyordum...
öyle bi ayrýl ki ruhumdan;
kokun izdüþümde sancý yaratmasýn..
öyle bi yaksýnki huzurun teni beni;
rüzgar geceleri bana zevkle gelsin....
gözlerimdeki mavi bana
denizi hatýrlatsýn artýk..
bunlarý düþünürken ;
içimdeki beyin hücrelerimin yarattýðý trans yine bana seslendi;
"yeryüzünün magmasýný rüzgarýmla soðuttum sayende..
þaraptaki tadýn yansýsýn ruh ayinime
ben o ruhla yaþýyým ama sen git ..."
/
haklýydý...
tarih:bgnün
yzn:ben
saat:00.19
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.