ARTIK ANLAMSIZ

bir eski resmin var cüzdanýmda, o hoþ günlerden kalma



birden



kirpiklerine deðiverse ya ellerim



inan dilimi ýsýrabilirim



anýlara göz kýrpan gizli bir sevdasýn



acýlara kafa tutan,bir ben kaldým ortalarda.















Ne zaman aklýma gelsen, sitemli bir göz,



solmuþ bir yüz görüyorum kendimden



bir Leyla, bir Mecnun olmak istedik



beceremedik



son piþmanlýktýr þimdi usumuzdan geçen



düþündükçe, çýrpýndýkça dibe batýyoruz.















Ben



aþkýn koynunda geceyi güne çeviren,



sefil bir emir eriyim.



nereye baksam, neyi düþünsem, karanlýk ve kirli



çöl yürüyüþlerimde duygularým alevlenir



hep anýlarla avutuyorum içimi



dað gibi dalgalar düþüyor üstüme



gemiler limanlara sýðýnýyor-bense yorgunum.
Sosyal Medyada Paylaşın: