Buruk Tadı Kaldı Duadaklarımda

Eþi benzeri bulunmayan,
Sevgi seli akýyordu damarlarýmdan…
Ýçin de huzur, mutluluklarýn en güzeli…
Bakýþlarýmý alamýyordum gözlerinden
Ruhum eriyordu adeta ruhunun içinde…
Kenetlenmiþti ellerim avuçlarýnda
Sýcaklýðýn doluyordu bedenime
Ilýk bir rüzgar okþuyordu saçlarýmý
Aþkýnýn o muhteþem sarhoþluðuna býrakmýþtým kendimi….
Ansýzýn çekiverdi bir el yakaladý kolumdan
Kaydý boþluða parmak uçlarým…
Ayrýlýðýn yangýný vurdu yüreðimi
Baþým arkamda takýlý kaldý gözlerim…
Buruk uyandým sabahýn ayazýna
Aklým kaldý içimi titreten gecenin düþünde
Günlerce unutamadýn içimdeki yangýný
Hüzün þarkýlarý doldu dört yanýma
Bitirmiþsin meðer sen kendini içimde…
Ey yar!
Düþümde gördüm ben bu ayrýlýðý
Ellerinin, ellerimden kayýþýný
Daha ne diye aklarsýn kendini
Yazdýn kederi sözlerinle kaderime
Zincire vuruldu boynum yalanýna…
Ne desem boþ! Umutsuzluk kuþanmýþ belime
Ayrýlýðý yazar oldu kalemim
Ayrýlýðý söyler þarkýlar, þiirler
Bitmez dediðin büyük sevdanýn
Buruk tadý kaldý dudaklarýmda…








Sosyal Medyada Paylaşın: