SEN GİDERKEN

Bulutlar semaya , hüzün doldurdu
Yerlerde mahlukat , yalpalar oldu
Gözlerim nemlenip , yüzüm soldurdu
Can sen giderken , yaprak soldu

Ötüþmez bülbüller , suskun dilleri
Kýrýlýr kanadým , uzak illeri
Solgundur dalýnda , açmaz gülleri
Can sen giderken , gurbet doldu

Düðüm düðüm sesim , kesildi kaldý
Neþeme , hüsraným , kezzaplý baldý
Gözlerim ararken , umutsuz daldý
Can sen giderken , kýrýlan koldu

Mevsimin bahardý , yuvadan uçtun
Benden habersizce , kendin eþ seçtin
Kadere inanýp , sýrattan geçtin
Can sen giderken , uzayan yoldu

Saçlarým aðardý , gözün görmedi
Belimde büküldü , yüzüm gülmedi
Direktin evimde , eller bilmedi
Can sen giderken , kanýmda dondu

Teli duvaklýsýn , gidiyorsun gelin
Sevdaya esirsin , olursun elin
Mutluluk yuvana , doldursun selin
Can sen giderken ,Eylülde sondu




Arif BARAN

þiirime ses olan can ablam HAYRÜNÝSA ÞENEL’ e teþekkürler
Sosyal Medyada Paylaşın: