Tüm acýlar birikmiþ, derya gibi dalgalý Kalbim aþktan yaralý, andýrýyor mangalý Kurumuþ kemdir huyu, çöllerde arar suyu Düþünceler çok derin, sanki dipsiz bir kuyu.
Bir kýza verdim aþký, sersem etti bitirdi Ýþine gelmedi aþk, manasýný yitirdi Tam sevmiþken aþk ile, aþký özgür býraktým Sazý sözü ateþtir, uðruna hayat yaktým.
Soru sordum cevap yok, yemem dedi karným tok Gözü bakýyor yüksek, kalbe saplandý bir ok Umurumda deðildi, para pula eðildi Þaþkýn ve þýmarýktý, þeytansý bir meyildi.
Kurumuþ dudaklarýn, dökülmüþ yapraklarýn Tek vahasý gibiydi, çöldeki topraklarýn Rahmet yaðmýyor artýk, tuz basarým yaraya Yayýldý aþk dalgasý , yalnýz çýktým karaya. Sosyal Medyada Paylaşın:
Selim Temiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.