HÜZÜN

Biz hüzünle gelmiþiz þu yalancý dünyaya,
Ve hüzünle büyüdük, hüzün düþtü sevdaya.

Hüzün ki duyguya tül, yakýþýyor beþere,
Bir anlam getiriyor hüzün düþtüðü yere.

Hüzün yanýk sineden arþa varan bir deðer,
Ruh göklere yükselir hüzün var ise eðer.

Hüzünde huzur bulur kalpte gönül ýþýðý,
Mabuduna götürür Hakk yoldaki aþýðý.

Sabahýn seherinde hüzünle öter bülbül,
Gonca maðrur dururken boynunu büker al gül.

Hüzün gönül baðýdýr, aþýðýn maþuðuna,
Hüzünle yaklaþýr kul, ol cemali pakýna.

Hüzün aðýr baþlýdýr, hüzün zümrüt taþlýdýr,
Hüzünlü bir insanýn gözü her dem yaþlýdýr.

Peygamber buyruðudur, az gülüp çok aðlamak,
Pas tutmuþ bir yüreði hüzün ile yýkamak.

Hüzün gönül mayasý, hüzün derdin devasý,
Hüzünle yaklaþanýn gerçek olur rüyasý.

Kul ki hüzünle açar ellerini semaya,
Götürür onu hüzün sonsuz olan Mevla’ya.

Baþýboþ zamanlarýn pervanesidir hüzün,
Sevgi dolu yüreðin sermayesidir hüzün.

Neþeyi az tanýdýk, hüzünde kýldýk karar,
Hüzün yoksa sinede kahkaha neye yarar?

Rabia BARIÞ


Sosyal Medyada Paylaşın: