Kimsesizliðin bitmeyen özlemiyle Avuçlarýmda saklarým gözyaþlarýmý. Anýlarým bile yok benim Gülümseyebileceðim bir tek hayalimde... Ne zaman doðdum ben? Annem kim tanýmadým bile Sahi nasýl anlatýlýr anne sevgisi? Nasýl anlatýlýr babanýn hasreti? Hayalime bile sýðdýramadýðým O eþsiz insanlar kim? Nasýl özler insan görmeden ? Ben özlüyorum iþte! Yýldýzlar kadar uzak olsa da, Yaðmurlar kadar, Gökyüzüne hasretimi anlatcak kadar Çok özlüyorum iþte...
Kimsesizliði kendi dilimce anlatmaya calýstým,küçük bir cocuk edasýyla...
Sosyal Medyada Paylaşın:
özlem_61 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.