TUHAF

Ve düþler kaldý bende
Haziran hüznünü verene dek
Salýverdi gökyüzü yaðmurunu
Bankta oturmuþ ýslanýyordum
Ve çýnar devriliyordu hükmünü soymuþcasýna
Fesatlý gece yükleniyordu her sevdaya
Kýnýya, kýnýya fethediliyordu her seferinde
Ulaþmýþ,yeni vadiler ekliyordu zamana
Ve kirlenmiþ hayatlar
Fýrsat vermiyordu yaþama
Düðüm düðüm oluyordu sabaha
Emzikli bebe uzatýlýyordu göðe
Asillik ,sadakatliði si mgeliyordu
Ve þaþa kalýyordum aklým almýyordu bu bilinci
Suretim, figaným,henzekteki yaþým
Kalýveriyordu vucüdumda
Sosyal Medyada Paylaşın: