ÇARESİZİM

çaresiz çýrpýnýþýn içindeyim
anlam dolu gözyaþý akar gözümden
her gün telefon baþýnda ararsýn diye beklerim
ama ne hayalin nede warlýðýn yok
bir buruklukla kapanýrým içime
bir çýð düþmüþ sanki üstüme
haykýrsam sesimi duyan olmaz
çýrpýnsam sesimi duyan olmaz
insanlar bu kadar mý vefasýz
dost bildiðim vuruyor sýrtýmdan
cananým yakýyor içimi
kime dert yansam derdimi
koz gibi vuruyor yüzüme
hançer saplasana ey sevgili kalbime
acým biran önce dinse
bumuydu bana olan sevgin
önce caným dedin sonra
arkana bakmadan sessiz sedasýz gittin
benim deðil ellerin olmayý seçtin
bir kuþ olsam derdimi uzaklara...
ama en uzaklara taþýsam
bir daha gelmesin yanýma
ne kadar çok sevmiþim ben seni
güneþ doðduðu zaman gülümserdi
oda anlardý sana olan sevgimi
ama bak sen gideli
ne güneþ doðuyor nede yaðmur diniyor
sen bunu görmeyecek kadar körmüydün ey sevgili?
yoksa bana mý inat böylesin?
ben sana ne yaptým güzel gözlüm benim?
seni uzaktan sevdim
kokuna hasret yaþamayý öðrendim
her gün senden bir haber bekledim
ama yine yoksun yine yok
bak yine gece oldu herkes evine çekildi
bir rüzgar yine seni bana estirdi
o kadar tatlý yüzün o kadar tatlý kokun
ve o kadar anlamlý gülüþün varki
bunlarý unutmak imkansýz be sevgili
sorular yiyor beynimi
hakim olamýyor mukayyet olamýyorum
kalbimin bu çaresiz direniþe
gel demeye dilim varmýyo
seni seviyorum demeye gücüm yetmiyo
kafama sýksam kurtulsam diyorum
yine acýyla yaþamayý tercih ediyorum
ama benim sevgim ne asaletsiz
nede gurursuz bir duygu deðildi
þimdi gidiyorum kalbime gömerek
gidiyorum bir þeyleri bitirerek
ama sana olan sevgim hiç bitmeyecek...
Sosyal Medyada Paylaşın: