BEYAZ EVİN SONU

Beyaz evin sonu,



Sorarým kendime þimdi.
Hani,nerde o günler.
Buðulu camlar arkasýnda sanki.
Ondan kalan her izler.

Hayal,meyal hatýrlarým,
Sekiz camlý pencere,perdesini.
Almýþ demek son yazdýðým tebriði.
Duvarda en sevdiðim kartlarým.
Ve üzerinde teneke saksým.

Yan-yana kýsa bir yürüyüþ,
Yoprak kokan yollarda.
Bakýþlarým bir doðru çizdiginde
Duymak isterdim,ýlýk sýcsklýðýný içimde.

Bu-muydu,
Beyaz evin sonu,sevgimizin kaderi.
Tabi bakamazsýn þimdi ýlýk ýlýk.
Yarattýðýn mecnunla,
Övünebilirsin artýk. Erzincan Çarþamba 04-10-1972

Sosyal Medyada Paylaşın: