Onun olmayan þehirden Kuzeyi mahþer Güneyi tenha bir pencereden... Baktý! Geceye gerdan olmuþ yanlýzlýðýn Karanlýk bir kolyesiydi þimdi. Gözleri sabahý yakalarsa,yerine konacaktý. içinde haritasý olmayan, korsan bir sevdanýn sandýðýna.
Uykunun etrafýnda dönüp duruyordu. Ama o... Uyanýktý iþte. Aklýnýn en kuytu yerlerinde bile geziniyordu, Can bildiðinin sözleri. Yalan demiþti kýz ona, Yalancýsýn sen! iki hecede katil olmuþtu. Bit-ti!...
’Peki ya onun yalanlarý’ diye geçirdi içinden. ’Sindiremesem de gönülde, Her defasýnda kýrýk bir kalple, Affediþlerim onu.’
Derken ýþýklar yandý. Arkadaþý çalmadan kapýyý, O gözlerini kapadý. Ortalýða düþmesin diye, Þuurunu kaybetmiþ gözyaþý! Nasýl bir sabaha uyanacaðýný bilmeden... Uyur gibi yaptý. Ve bundan sonra... Hep öyle yapacaktý.
GÖKÇEN BAÞTÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
KAYANYILDIZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.