Yaşayan Ölü

Yýkar geçer sevdiklerin.
Sen enkazlarýný toplarsýn.
Ne acýdýr ki; Bir tek sen toparlarsýn.
Ayazda kalmýþ yüreðine aðlarsýn.
Çaresizliðini yorgan yapýp.
Dilinde bir þarký tutarsýn.
Eþlik eder sana yýldýzlar.
Þiirler yazdýðýn kalemini kýrarsýn.

Küfür edersin alaycý dünyaya.
Sen, yalnýzca yankýsýný duyarsýn.
Neler geçmez ki içinden.
Yaþamak mý? Ölmek mi ? dersin.
Oturur bir baþýna, feryat edip aðlarsýn.
Cevapsýz sorular hýnzýrca sýrýtýr sana.
Dersin bir hayýrsýz sevdim.
Onunla kaç geceler öldüm.
Sevmeyi de bildim, sevilmemeyide.
Acýyý, aþka yama yapmayý da.
Acýyabilmeyide.

Dönüp bakarsýn haline.
Piþmanlýklar dolu bir tepsi gelir önüne.
Sen elini uzatýp, tek bir zerre alamazsýn.
Yine elinde kalem, ayrýlýða yazarsýn.
Gidiþlere düþersin yine .
Artýk, hiç olmayacaðý gelecek günlere.
Dualarýný, iki dudaðýnýn arasýnda sýkýþtýrýp.
Ona en büyük beddualarý okursun.

Artýk iyi olmasýný hiç umursamazsýn.
Ama gel gör ki, Ne gözyaþýný kurutabilirsin.
Nede adam gibi aðlayabilirsin ardýndan.
Ayrýlýk bu kadar aðýr mý olacaktý dersin.
Gidiþler, artýk deprem yaratýr yüreðinde.
Gidiþler içini yýkýpta geçer.

Þimdi sen Sor yüreðine
BEN KÝMÝM ? diye..
Yaþayan bir ölüsün Artýk sende .
Sen hiç bilmesende.

GöKHaN SaRI
Sosyal Medyada Paylaşın: