YÜREĞİMİZDEKİ SEVGİMİZE SAHİP ÇIKALIM...
Ýnsanlýk nereye gidiyor? Son zamanlarda bir çoðumuzun kendi kendimize sýkça sorduðumuz sorudan biri haline geldi.
Evet insanlýk nereye gidiyor? Bir türlü düþünüp de cevabýný alamayacaðým bir soru olacak diye düþünmeye baþladým son günlerde.
Gazeteleri açýyoruz cinnet, terör fuhuþ. TV kanallarý öylesine. Filmler izliyoruz þiddet ve kandan baþka bir þey göremiyoruz. Sevgiye dair hiç bir þey yok hayatýmýzda. Ýnsanlar çýldýrma noktasýnda.
Ýliþkiler yobazlaþmýþ. Birbirimize bir günaydýn demekten bile aciziz artýk. Sýcak bir gülümseme, dostane bir selam, gittikçe yok denecek kadar azaldý.
Ýçimizdeki sevgiyi bile öldürür olduk. Sevgi ve aþk neyimize…. Günü birlik iliþkiler dururken…
Terör, þiddet yetmiyor gibi bir de buna ahlaki çöküntü eklendi. Bir yudum sevgi bile yok içimizde.
Eskilerden ninemi dinliyorum. O zamanlar her þey bir baþkaymýþ. Dostluklar, komþuluk iliþkileri bir baþkaymýþ. Ýnsanlar birbirini sevip sayarlarmýþ o zaman.
Aþk varmýþ, sevgi varmýþ eskilerde. Ýki seven insan göz göze gelmeleri, bile onlar için bir nimetmiþ.
Çünkü seviyorlarmýþ yürekten, Allahtan baþka ne isteyebilirler ki?
Þimdilerde aþk bile kirletiliyor. Çevre kirliliði yaþadýðýmýz yetmiyor gibi birde üstüne duygu kirliliði geldi. Güzelim duygularýmýz bile çýkara dayandý artýk. Ne üzücü…
Göz göze bakmak mý?…
O da ne demek böyle bir þey olabilir mi? Daha fazlasý dururken. Temiz duygular banalleþti artýk. Þimdilerde tertemiz güzelim duygular, ayýplanýr oldu.
Günü birlik iliþkiler dururken aþk bizim neyimize. Aþk bu kadar ucuzlamýþken, seven yürekleri enayi gören zamanlara geldik artýk.
Ýçimizdeki ÝNSAN sevgisini, içimizdeki aþký koruyalým. Çevre kirliliði gibi, duygularýmýzýn da kirlenmesine izin vermeyelim. Yoksa bu gidiþle insanlýðýmýzý da unutacaðýz…
Ben, yüreðimdeki sevgime sahibim onun kirletilmesine de izin vermeyeceðim.
Ayþe AKDOÐAN/Mersin/15.08.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.