düş

çocuk gözler buðulu bakýyor,dalgýn
hangi varlýktan nasýl yokluða bürünmüþ dünya
paramparça yürekler
susmanýn azizliði ile
savruluyor tüm düþünce gücü ve anýlar..
piþmanlýklarýn ardý ardýna acele ettiði
geri gelemeyecek nice yaþam sinsilesi
topraða düþüyor pýnarlarýmýz
ve bedenimiz sabahýn en erkeninde yollara...
düþlenen bu muydu?
dirildikçe yeniden ölmeye yüz tutan varlýðýmýz mýydý?
hayat yolcularý ta baþtan yorgun
kýsa molalara hapseylediler umutlarýný
korkularý büyüdü!
yürekleri un ufak,
’herþey eskisi gibi olsaydýlar’ dile geliyor sýk sýk
sancýlý yürekler hýzla büyüyor
nefesin sesi ürkmüþ yani
kelam etmeye bile hal kalmamýþ artýk
umutlar-umutsuzluklara üleþtirmiþ adýný
beklenen ve sabýr edilen bu muydu
haykýrmamalý mý haklýlýðý?
geçmeli artýk kendinden gelecek
geçmiþe bürünmeli taze duygular
düþüncelerimizde biz çýrýlçýplaðýz
kestiremedik !
hangi düþten nasýl uyanýr
hangi sabahý simsiyah nasýl karþýlarýz
ellerimize dokunan eller kimin
kadýnlýðýmýz,erkekliðimiz nasýl da ertelenir oldu
köhne verandalarda....
nasýl da eridi benliðimizde,
insana dair ne varsa...

esra boyoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın: