VİRANEYİM

Desem ki; sen hiç sevmedin
Sevdayý hiç bilmeden geldin bana
Gönül soframda en güzel yere oturmuþken
Darmadaðýn býrakýp da gittin

Desem ki; çýrýlçýplak geldim sana
Yalaný olmayan kocaman sevdamý yüklenerek
Bir çocuk saflýðýnda yüreðinde güller açtýrmaya
Kaçarken vuslatý sýrtýndan hançerleyip
Anlamsýz nedenlere sýðýnmayacaktýn

Desem ki; sen cehaletin kuyusuna düþüp de geldin
Mademki tarifini bilmiyordun aþkýn
Gönül soframa neden oturdun
Ben Kerem oldum, ama sen Aslý olamadýn

Oysa öyle bir zamanda gelmiþtin ki
mutluluðuma mutluluklar katmýþtýn
Ve öyle bir zamanda gidiyorsun ki,
ecelime davetiye veriyorsun

Ne sana kýzýp vazgeçebildim
Ne de gönlüme, taht kurmana izin verdim
Öyle bir açmazdayým ki,
sana nasýl kapýmý aralayýp buyur edeyim
Yüreðim, senin sevginle doluyken,
Ben bile dýþarýda beklemekteyim

Senin gittiðin günden beri
Aþkýn pazarýnda, altýn kafeste hapisteyim
Gece alýnýr, gündüz satýlýrým
Senin yokluðunda; ben çok çaresiz,
bir o kadar da viraneyim.

Ünal TÜRKOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın: