NOTALARINI KAYBETMİŞ BİR ŞARKIDIR YALNIZLIK!
(Kaybedilen bir aþkýn ardýndan dökülen gözyaþlarýna...)
Esaretin nemli duvarlarýnda; vurdukça kalabalýðýn kýyýsýna yosun tuttu yalnýzlýðým...
sen yine gel, uzun boylu kederlerin çoðalan ve dinmez aðrýlarýyla!..
sen yine gel, hep geç kalýnmýþ, uzak aþklarýn sisli buðusuyla;
samimi bir merhabanýn özgürlüðünde; bir sabah simidinin sýcaklýðýnda
çabuk gel, yollarýn kýyýsýna çarpa çarpa yosun tuttu özlemlerim...
...
Sultan ahmet camii’ne býrakýlmýþ masum bir bebekti umutlarýn
kuytuluklarda býçaklandý zýrhsýz aþklarýn
oysa erken törpülenmiþ gençliðini adadýn;
düþü dar, yüreði ensiz insanlara
/sen yine de bir Bayrak gibi uzattýn yorgun ellerini aþkýn karanlýk boþluðuna
sonra kýrgýn sesini kaçak bir türkü’nün mülteci efkarýna.../
(artýk sarý saçlarýný ’eski masallarda’ tara
þimdiki zamana ait hayaller kur
’avun aþk müsveddeleriyle
aþktan ikmale kal
ve hiç kopya çekmediðin halde,
hayat okulunda hep sýnýfta kal!’)
hayat gasp etse de yetim sevinçlerini;
sen yine sev...
bu intihar gecelerde paramparça yüreðin
o daðýnýk, o yaralý, o hüzünlü yüzünle bu sancýlý; kimsesiz gecelerde
sen yine sev... yarayý yüklen
ve savur kendini kýrýk dökük aþklara
sen yine sev...
içini kanat
hep acýt kendini
hýzla iyleþmiyor aþk yaralarý!..
yalnýzlýðýnýn elinden tut
sonra gözlerini içine çevir ve boþluða el salla
düþlerine koþ, intihar sürgünlerine
seviþ içindeki katille!
hayallerinin kanatlarýný kýr
dokunaklý bir roman’n sonu gibi hayatýn
sen yine yabancý
yine anlaþýlmaz
yine ele geçmezliðin rolünü oyna
ve zehirle masumiyetini
bu kez baþkalarý deðil kendin kanat kalbini
ve hep korktuðuna benze!..
(Birdal ERDOÐMUÞ/2002/MUÐLA)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Birdal ERDOĞMUŞ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.