ay türküsü

ilk akþamdan yola çýktý.
eteklerinde,
ellerinde,
yüzünde kirlenmiþ anýlar...
anýlarýn yakýlmýþ uçlarýnda,
daðýlan küller...

yaslansa yýkýlacaktý,
son bir çiviydi tutan
ruhun gizlerini.
ýþýk süzülürken ince geçitlerden
bir bardak çayda demlendi
ömrün çer ü çöpü...

ay türküsünü söylemeye durdu
boncuk boncuk sözler dizdi
yeryüzüne.
yollar kurdu ýþýðýndan
halesinden hülyalý geceler daðýttý;
çocuklara,
yýlgýnlara,
umutsuzlara...

þimdi
sen,
al gökyüzünden
payýna düþen yýldýzlarý
aydýnlat gecelerini...

aðustos 2010
ödemiþ
Sosyal Medyada Paylaşın: