Düþünsem zamanýn sonsuzluðunda savrulup gitmeyi... Ama yine herþey gibi bunada bahaneler uydursam... Ve yok olsam dipsiz bir kuyuda... Batan Güneþ’e, doðan günde ki kaybolup giden Ay’a hasretle tutuþup atsam kendimi büyük bir uçurumdan... Tabularýmý yýkýp sonu olmayacaðýndan emin adýmlarla yürüsem zifiri karanlýklarda... Yine de herþeye raðmen keþke demeden yaþasam...
Sosyal Medyada Paylaşın:
minnosing Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.