Kadınım affet beni.

Sar beni.
Affet beni...

Hak etmesem de,
Affet, sar...

Kaç yýl oldu?
Geçti zaman.
Ýki insan kattýk cihâna,
Sen anne oldun, ben baba...

Su misalî vakit, büyüdüler.

Hata iþledim.
Hata hata üstüne.
Yýllarca sustun hep,
Nede sabýrlýymýþsýn.

Takdir etmemek,
Ne mümkün...

Ayýbýmý vurmadýn hiç yüzüme,
Ama ben rahat bakamýyorum yüzüne.

Lafýný etmeden sevmeyi
Sen öðrettin bana.
Baþa kakmadan,
Yanýnda olmayý.

Bakýyorum þimdi
Çocuklarýmýz bile
Senin gibi asil ve
Çok temiz...

Þükür,
Binlerce þükür...

Kadýn ben sana borçluyum,
Namuslu yaþamý, onurumu,
Can evlâtlarýmý da.

Düþündüm anladým,
Gafletime aðladým.

Allah seni verdiðinde asýl,
Vermiþ en büyük rahmetini...


23.36 – 16 Aðustos2010 / Ýstanbul


Sosyal Medyada Paylaşın: