Ben hiç þehir görmedim hep inek kokulu ahýrlarýn duvarlarýnda acaba nasýl bir yerdir diyerek hayal ettim þehri saçlarýmý örerken köyden bir arkadaþým konuþurduk hep köy kadar büyük müdür sence þehir diye..? yanýmýzdan geçerken köyün delikanlýlarý fýsýr fýsýr gülüþürdük hatceyle sorduklarý zaman neden gülüyorsunuz diye Þehri düþünüyoz derdik hep
ve o an.. bi cumaertesi sabahý babam sesleniverdi salonun gerisini kýrptýðýmýz mutfaktan ‘hazýrlan emine þehre iniyoz’ o an dudaklarým þehir adýný aldý aðzýna yakýn ve hisli… Kalbim öyle heyecanlýydý ki pýr pýr atýveriyordu misal ben þaþkýnlýðýmý atar atmaz hatceye koþuverdim. dedim hatce ben þehre iniyorum unutma beni köylüm geri de gelecem biliyorum.. sarýldýk can dostumla vedalaþtýk iki dakkaya
ve o an aboo.. buralara aðaç ekmek gerek su serpmek çeþmeden taþýyýp da babama dedim ‘þeher bölemi oluyor baba’ babam dedi ki’bu daha ne kýzým,ekmeðin bilem fýrýný var misal’ Þaþtým kaldým babamýn sözlerine derken yerleþiverdik gezdik gördük þeheri.. hatceyde özlüyom gari.. köyde bi yavuklum varidi onu da hani.. o bilmezdi sevdimi emme olsun ben seviyom onu gari ha burada þeherde o kara sevdaya piltonik mi pilatonikmi ney diyolar emme hala çözmüþ deðilim..
ve o an.. baya olduðu þehre ineli alýþtým nalet sularýna içilmez emme içiyoz yinede bi mektup yazdým hatceye bahsettim her þeyden hatce dedim alýþamadým ben bu þehrin suyuna ekmeðine alýþamadým havasýna ,heç tezek kokusu yok burada ekmeði piþirirkene yanaklarýmýz al al olurduda öle beklerdik yavuklumuzu burada her þey hazýr dedim hatceye hem bizim köyde herkezin bi yavuklusu olurdu burada birinin bir kaçtane var dedim öle yazdým hem benim çocuklumda sarý saçlý bebeklerim bilem olmadý burada insanlarýn bile saçlarý hep sarý hatce dedim
ve o an her mevsimi ayrý güzel köyümün ne iþim var þeherde zaten mektubun cevabýnýda hatceylen okuduk köyde… Sosyal Medyada Paylaşın:
patulya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.