Ah be!
Ah be esmer güzelim,
Seninki de ne kadermiþ be...
Gittiðin her limanda fuýrtýnalar kopmuþ,
Rüzgarlara kapýlýp yapraklarýn dökmüþsün,
Yeniden boynunu doðrultup,tomurcuklar açmýþsýn...
Ak be!karabiberim ah!
Seninkide ne talihmiþ,
Günlük,güneþlik iklimlerde bile poyrazlara tutulmuþ,
Tökezleyip ayaða kalkmýþsýn.
Her doðruluþun da,gökyüzüne bakýþýnda,yeniden yeþermiþsin...
Sahiden sen yedi canlýmýsýn be karagülüm...
Ah be!
Ah be!güzelim...
Hala akýllanmadýnmý güzeller güzeli?
Yine rüzgara karþý koþmaktasýn,
Sahi sen uslanmayacakmýsýn?
Bulutlar ötesinden bir ses duysan,koþup gitmektesin.
Ama deli kýz!o sahici ses deðilki,
Poyrazýn haþmetinden çýkan ýslýk sesidir,
Gel gitme,beni dinle,
Yine yapraklarýný döküp geri dönmeyesin...
Ah be!
Ah be!kara kýzým,
Gökte ki akan yýldýzým!
Sen ne zaman uslanacaksýn?
Bezen kapkaranlýk bir gece,bazen günlük güneþlik iklim gibisin...
Bazen narin bir kelebek,bazen sýrtýndaki kar ile duran Aðrý daðý gibi
sin...
Bir an da dört mevsimi yaþýyorsun,
Sahi sen yedi canlýmýsýn be güzelim?
Sen bunlarý yaþarken,
Ya ben, ben ne yapýyorum?
Hiç bir þey,
Umutsuzca yolunu gözlüyorum...
Gelirsin diye,
Ama nafile gelmiyorsun,Sen baþka,yaban bahçelerini tercih ediyorsun,
Her seferinde yara bere içinde,yapraklarýn dökülmüþ,
Boynunu bükmüþ geliyorsun...
Evet,sen akýllanmayacaksýn!
Kýsacasý sen yaban bahçelerinde açmaya çalýþan kara gül,
Ben gevezelik eden bülbül...
Ne söylesem nafile.
Sen fýrtýnalara inat,
Yeniden,kar altýnda filizlenmiþ sümbül,
Ben se;ömrünü gülüne adamýþ bir bahçývan...
Ah be!
Ah be!canýmýn içi,
Gel artýk,dön geri,
Senin yerin, gönlümün bereketiyle sulanan yüreðimdir.
Sen ancak burada mutlu olursun...
Býrak yaban bahçelerini,
Gel artýk,
Gönül bahçem þenlensin son demlerinde...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.