Özlerim Köyüm Seni
Sürüne sürüne yaþar giderdik.
Varsýn olsun yine özlerim seni.
Tarlaya giderken sitem ederdik,
Varsýn olsun yine özlerim seni.
Öküzü kaðnýya koþarken bile,
Çekilmez bilmezsin böyle bir çile.
Kurtuluþ imkânsýz, kaçýþ nafile!
Varsýn olsun yine özlerim seni.
Þehiri hasretle hayal ederdik,
Erzaklar biter de anca giderdik
Kýþ ayýnda alýr, yazýn öderdik.
Varsýn olsun yine özlerim seni.
Harmaný kaldýrýp, bostana koþar,
Ürünü güzelse coþtukça coþar,
Altý ay çalýþýr, altý ay yaþar,
Varsýn olsun yine özlerim seni.
Erkeðin, kadýnýn güzeldir senin,
Ürünün doðaldýr özeldir senin,
Yakýtýn tezektir, gazeldir senin,
Varsýn olsun yine özlerim seni.
Topraðýn kokusu kokar mý yine?
Efe Ali tepeden bakar mý yine?
Her þeye burnunu sokar mý yine?
Varsýn olsun yine özlerim seni.
Düðünün, derneðin tadý yok artýk,
Dedemin, ninemin adý yok artýk.
Köyümün konuðu, yâdý yok artýk,
Varsýn olsun yine özlerim seni
Çapayla tarlalar ekilir orda,
Biçilip sýpayla çekilir orda,
Týnazlar dað gibi dikilir orda,
Varsýn olsun yine özlerim seni.
Diyorlar; derdin ne köy ile senin?
Ne iþin var düðün, toy ile senin?
Geçiyor günlerin vay ile senin
Varsýn olsun yine özlerim seni
08/2010/Konya
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tayyar YILDIRIM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.