Sen hep imkansýz oldun benim için, Ben zoru severdim amma, Sen zorun da zoru oldun benim için. Büyülü gözlerinin hapsindeyim, Gittikçe kayboluyorum, Çýkmaya çalýþtýkça,batýyorum derinliklerine... Tam ýþýðý görüp çýkacakken gözlerinden, Demir parmaklýklar misali, Yine indiriyorsun ok kirpiklerini, Çýkamýyorum uçsuz bucaksýz gözlerinden... Sen hep zoru istedin benden, Bir gün siyah,öbür gün mavi gül istedin benden. Kýrmýzý,beyaz veya sarý gülleri görmedin. Çünkü sen hep yokuþlara sürdün beni... Biliyormusun sýrf senin gönlün olsun diye ne yaptým? Kýrmýzý gül tomurcukken siyah gibi görünür, Onun resmini çekip sana gönderdim, Ama olmadý,sana yutturamadým... Sonra mavi gül istedin benden, Daha icad edilmediðini bildiðin halde, Çünkü sen beni hep zora soktun... Sadece senin mucizevi isteðini yerine getirmek, Senin gözüne girmek için ne yaptým onuda bilmiyorsun... Senin için þiir yazdýðým kalemimden arta kalan, Mürekkebi ne yaptým bir bilsen.. Daha yeni canlanmýþ, Beyaz gülümün tomurcuðuna akýttým Sýrf senin gönlün olsun diye, Sýrf senin gönlüne girebilmek için... Evet olmuþtu, Beyaz gülümün bir dalý mavi açmýþtý... Çok sevinmiþtim,dünyalar benim olmuþtu. Ama olan beyaz gülüme olmuþtu... Gün geçtikçe boynunu büktü,büktü, Sonra soldukça soldu,sonunda olan oldu... Ne mi oldu?O artýk yok,o öldü biliyormusun... Sen hep zoru istedin benden, Ok gibi doðru olan ben, Etrafýnda pervane kesilmiþtim... ’Gökteki yýldýzý tut bana getir’ deseydin, Atlardým inanki gökyüzünün boþluðuna,onu sana getirmek için... Çünkü aklým da,yüreðim gibi tutsaktý, Büyülü gözlerinin hapsindeydi... Hala beni salmýyor gözlerin, Bazen sýcacýk,bazen ilkbaharýn serinliðinin verdiði huzur,ama bazen. Baharda yeþeren cennet bahçesi gözlerin, Bir bakmýþsýn,yüreðimi yakacak kadar alev alev,ateþ topu gibi... Zaten sen hep zoru istedin benden. O büyülü gözlerin varya, Onlarýn baþka bir menzile baktýðýný hisettiðim an,çok zaman öldüm... Ve yine hayattayým... Sen varsýn diye yaþamak için... Ama gözlerinin hapsinden çýkamýyorum, Tam çýkacakken,yine kapatýyorsun kapýlarýmý. Býrak gideyim ne olursun... Zaten baþka menzile bakan gözlerde olamam ki. Ýstersen kulun kölen olayým, Ver benim özgürlüðümü. Sana uzaktan bakayým... Bu yeter bana...
Sosyal Medyada Paylaşın:
OĞUZ SOYLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.